Τα κομματικά μικρομάγαζα αργά ή γρήγορα θα κλείσουν αν δεν αλλάξουν μυαλά

Εντάξει, η κυβέρνηση για ακόμη μια φορά, με τις άδειες των καναλιών, απεδείχθη κατώτερη των περιστάσεων, αφού ανέτοιμη, δειλή, άβουλη στην ουσία και μοιραία, τρώει το ένα χαστούκι μετά το άλλο από ένα σύστημα, που αντί να του σταθεί απέναντι και να έχει όλον τον λαό μαζί της, μετά το δημοψήφισμα, έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τη λαϊκή βούληση και επικεντρώθηκε στην προσπάθεια να γίνει μέρος αυτού του συστήματος για την εξουσία...

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η κυβέρνηση που περιφέρει σαν ξεπλυμένο στα συμφέροντα λάβαρο την αριστερά που αμαυρώνει κάθε στιγμή με τις αντισυνταγματικές, εθελουδικές, βαθύτατα αντιλαϊκές πράξεις της, έχει το θράσος, όπως εχθές η Ολγίτσα, να μυξοκλαίει πως τα κάνει όλα αυτά για το καλό της κοινωνίας.

Το πρόβλημα μας όμως είναι βαθύτερο, δεν υπάρχει θεσμός που να μην έχει αλωθεί.

Η δικαιοσύνη, σαν επαρχιώτης πολιτευτής,χρόνια τώρα χορεύει στους ρυθμούς που της παίζει η ελίτ, συναινώντας στην κατάργηση δικαιωμάτων κι αυτού ακόμη του συντάγματος.

Η βουλή, ο τρίτος πυλώνας της δημοκρατίας, δεν νομοθετεί, πως θα μπορούσε άλλωστε με αυτή την ποιότητα των μελών της, απλά πειθαρχεί κι επικυρώνει με την ψήφο της τις κακομεταφρασμένες εντολές των δανειστών.

Κι ο λαός; Ο λαός, με εξαίρεση κάποιες σποραδικές φωτεινές εξαιρέσεις, παράλυτος, από τη μια εκλέγει Κασιδιάρηδες, Κούληδες, Μπουμπούκους, Λεβέντηδες και Παππάδες κι από την άλλη ψάχνει για σωτήρες ανάμεσα στους σταυρωτήδες του, έχοντας πεισθεί πως το ευρώ και η παραμονή στην ΕΕ είναι η νέα μεγάλη ιδέα του έθνους που για χάρη της αξίζει να ανασκολοπισθεί, να σφαγιασθεί. Λησμονεί πως όποτε κυνηγούσαμε μεγάλες ιδέες, ακολουθούσαν πανωλεθρίες, σαν την ήττα του 1897 ή τη Μικρασιατική καταστροφή.

Δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας, δεν είμαι ειδικός, για να προτείνω λύσεις. Ως πολίτης όμως, χωρίς κομματικές δεσμεύσεις, προσπαθώ, όσο περνά από το χέρι μου να στηριχθεί αλλά και να αφυπνισθεί ο κόσμος. Για μένα μια αριστερά ενωμένη, - ο σύριζα δεν είναι αριστερά- στα πρότυπα του ΕΑΜ, που θα φέρει κοντά με μια μίνιμουμ συμφωνία όλες τις υγιείς αντιμνημονιακές δυνάμεις, είναι η μόνη μας ελπίδα. Βέβαια θα πρέπει ο λαός να υποχρεώσει τις επί μέρους ηγεσίες να καταλάβουν πως τα κομματικά μικρομάγαζα αργά ή γρήγορα θα κλείσουν αν δεν αλλάξουν μυαλά.

Από Niki Vikou

πηγή