Ο θρύλος πίσω απ’ το γεφύρι

Νεράιδες, διάβολοι και ξωτικά βγήκαν παγανιά στα βουνά. Φούσκωσαν τα νερά, κύλησαν βράχους κι ένωσαν φαράγγια και κακοτοπιές, στήνοντας όμορφα γερά γεφύρια, καμωμένα με περίσσια τέχνη, για να πιάσουν πάνω τους τον ξέφρενο χορό τους… θα διαβάζαμε σε ένα βιβλίο φαντασίας! Κι όμως, η φύση σε τούτη τη χώρα έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία. Όταν μάλιστα έχει κέφια, κάνει θαύματα, κι ένα από αυτά είναι και το «Θεογέφυρο»! Ένα γεφύρι που θα το ζήλευε και ο πιο ιδιοφυής μάστορας της Ηπείρου!

Πίσω από την κατασκευή κάθε γεφυριού κρύβεται συνήθως ένας θρύλος. Έτσι συμβαίνει και με το Θεογέφυρο. Πρωταγωνίστρια μια γυναίκα λεχώνα...

Βρισκόμαστε στον Νομό Ιωαννίνων, λίγο μετά τη Ζίτσα και πολύ κοντά στο χωριό Λίθινο. Εκεί όπου ο ποταμός Καλαμάς, Θύαμις, ή Θύαμης, ο δεύτερος μεγαλύτερος (σε μήκος) ποταμός της Ηπείρου, δημιούργησε το δικό του θαύμα: το Θεογέφυρο, Ιωαννίνων. Ένα γεφύρι που στέκεται εκεί επί αιώνες, για να διευκολύνει τους κατοίκους στο πέρασμα του ποταμού. Γεφύρι φυσικό, που σχηματίστηκε από την ένωση των βράχων, πάνω από τον ποταμό Θύαμη. Στη διασταύρωση για Λίθινο, στρίψτε δεξιά και μετά από λίγο θα δείτε μια παλιά, μεταλλική στρατιωτική γέφυρα, η οποία τώρα εξυπηρετεί ανθρώπους και αυτοκίνητα που διέρχονται το ορμητικό ποτάμι. Το Θεογέφυρο βρίσκεται ακριβώς δίπλα, αλλά δεν φαίνεται από εκεί. Θα πρέπει να κατεβείτε μέχρι την όχθη του ποταμού. Ένας όμορφα διαμορφωμένος χώρος, στα δεξιά, σας δείχνει το μονοπάτι που θα ακολουθήσετε. Καθώς προχωράτε προς την καρδιά του φαραγγιού, βυθίζεστε σε έναν μαγικό κόσμο. Η φύση οργιάζει και το πράσινο κυριαρχεί, όπου και αν κοιτάξετε. Μέσα σε ένα τέτοιο απίστευτο τοπίο, ακολουθήστε το μονοπάτι και σύντομα θα φτάσετε σε έναν ανοιχτό χώρο με ξύλινα καθίσματα γύρω του. Εκεί είναι το παρατηρητήριο. Έχετε φτάσει. Πάρτε τις ανάσες που χρειάζεστε και θαυμάστε το μεγαλείο της φύσης!

Γεφύρι φτιαγμένο από τον Θεό, η παντοτινή και αέναη ονομασία του. Έτσι το αποκαλούσαν και το μνημόνευαν στα γραπτά τους οι ιστορικοί της περιοχής. Το μήκος του φτάνει τα 45 μέτρα και το πλάτος τα 4 μέτρα. Ορθώνεται περίπου 20 μέτρα από την κοίτη του ποταμού, σαν να πήρε ο Θεός ένα μολύβι και να ζωγράφισε ένα τόξο, που μας υπενθυμίζει ότι η τελειότητα μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από ατέλειες και ανομοιογένειες. Πρόκειται για ένα γεφύρι απόλυτα εναρμονισμένο με το άγριο τοπίο που το περιβάλλει.

Ο θρύλος πίσω απ’ το γεφύρι

Πίσω από την κατασκευή κάθε γεφυριού κρύβεται συνήθως ένας θρύλος. Έτσι συμβαίνει και με το Θεογέφυρο. Λέγεται ότι μια γυναίκα λεχώνα, από το χωριό Λίθινο, διέσχισε την πρόχειρη, τότε, ξύλινη γέφυρα του ποταμού και πήγε στο μοναστήρι για να ανάψει τα καντήλια. Μόλις έφτασε στο μοναστήρι, ξεκίνησε να βρέχει καταρρακτωδώς. Το ποτάμι φούσκωσε και τα ορμητικά νερά παρέσυραν τη γέφυρα. Όταν κόπασε η βροχή, η γυναίκα θέλησε να επιστρέψει στο σπίτι και στο νεογέννητο μωρό της, που κοιμόταν, διαπίστωσε όμως ότι είχε εγκλωβιστεί. Ευθύς αμέσως έπεσε απελπισμένη στα γόνατα και άρχισε να προσεύχεται με όλη της τη δύναμη στον Θεό: «Θεέ μου, βοήθησε με να περάσω το ποτάμι και να πάω στο παιδί μου, που θα ξυπνήσει και θα κλαίει». Τότε, σαν από θαύμα, τα νερά του ποταμού υποχώρησαν και στο σημείο σχηματίστηκε το γεφύρι. Η γυναίκα έτρεξε στο σπίτι της, είδε ότι το παιδί της ήταν καλά και ειδοποίησε τους συγχωριανούς της για το θαύμα. Από τότε, οι κάτοικοι το ονόμασαν Θεογέφυρο!

πηγή