Τα λάθη που κάνουμε βεβαίως έχουν ένα κόστος αλλά έχουν και ένα μάθημα. Και αυτά τα μαθήματα γίνονται σκαλοπάτια για να φτάσουμε ψηλότερα στην συνέχεια. Όταν όμως δεν κάνουμε τίποτα, τότε,...όχι μόνο δεν έχουμε πρόοδο, αλλά δεν έχουμε ούτε και το μάθημα. Νομίζουμε ότι μένουμε στάσιμοι, όταν στην ουσία χάνουμε την μια ευκαιρία μετά την άλλη και οποιαδήποτε πιθανότητα να αναπτυχθούμε. Ότι δεν αναπτύσσεται χάνει συνεχώς έδαφος. Τα πράγματα αλλάζουν ραγδαία και η ακινησία μοιάζει με «θάνατο».
Αυτά που δεν κάνουμε, συνήθως έχουν μεγαλύτερες καταστρεπτικές συνέπειες από τα οποιαδήποτε αναπόφευκτα σφάλματα που κάνουμε ενώ αγωνιζόμαστε. Γιατί αυτοί που παλεύουν θα κάνουν και λάθη, σε αντίθεση με αυτούς που παραμένουν μονίμως αδρανείς. Καμία πρόοδος, όμως, δεν μπορεί να συντελεστεί χωρίς κίνηση, χωρίς προσπάθεια, χωρίς λάθη και μάθηση.
Η βελτίωση, η ανάπτυξη και οι αλλαγές είναι έννοιες συνυφασμένες με τα λάθη. Αυτός που πιστεύει στις δυνάμεις του, ξέρει από πριν, ότι σε κάποιες προσπάθειες θα αστοχήσει. Αλλά δεν το εκλαμβάνει ως αποτυχία, ούτε επιτρέπει στον φόβο να τον ακινητοποιεί. Απεναντίας γνωρίζει ότι αυτός είναι ο δρόμος προς την κορυφή και ξέρει ότι η καρδιά του νικητή στα δύσκολα φαίνεται. Το ξεπέρασμα των εμποδίων είναι ο δρόμος για την κορυφή. Τα λάθη είναι οι διορθώσεις που χρειάζεται να κάνει στην πυξίδα του για να βρει το ακριβή προορισμό του.
Η στάση του είναι θετική και αισιόδοξη. Δεν μένει κολλημένος στην μιζέρια από τον φόβο μιας κάποιας αποτυχία. Ξέρει ότι το Τίποτα παράγει τίποτα. Και δεν μπορεί να συμβιβαστεί με το να μην παλέψει. Προτιμάει να χάσει, παρά να μετανοεί γιατί ποτέ δεν τόλμησε.
Μην μένουμε απαθείς και αδρανείς με την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ασφαλείς μιας και δεν διακινδυνεύουμε τίποτα. Με το να μην κάνουμε Τίποτα διακινδυνεύουμε τα Πάντα. Οι ευχές και οι ελπίδες χωρίς δράση παραμένουν ευσεβείς πόθοι. Αν όντως θέλουμε να αντικρύσουμε νέες ηπείρους, θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση να απομακρυνθούμε από την ακτή και να ανοιχτούμε στα πέλαγα.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. (Καβάφης)
Μην επιτρέπουμε στον φόβο μας, στην έλλειψη αυτοπεποίθησης και στον αρνητισμό να μας στερούν το ταξίδι προς την Ιθάκη. Τι αξία μπορεί να έχει μια ζωή που την ζήσαμε καθηλωμένοι στο λιμάνι, φοβούμενοι τα τέρατα της φαντασίας μας; Ας κρατήσουμε το μυαλό μας ανοικτό, ας μάθουμε να δεχόμαστε τις προκλήσεις με ευχαρίστηση και θετικό πνεύμα, ας σηκώσουμε ανάστημα. Οι μεγάλες προκλήσεις οδηγούν σε μεγαλεία. Η ακινησία, η εσωστρέφεια, η συνεχής αναζήτηση δικαιολογιών μας κρατούν φυλακισμένους.
Μένοντας στο Τίποτα ρισκάρουμε τα Πάντα.
Του Γιάννη Αραχωβίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου