Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, φλερτάρουν καθημερινά με τη μοναδικότητα μιας στιγμής. Έμαθαν να μην πιστεύουν στις συμπτώσεις. Να μη γυρεύουν να μάθουν «τι θέλει να πει ο ποιητής». Έμαθαν ακόμη, πως δε χρειάζονται πολλά για να πεις «ευχαριστώ». Και κάτι παραπάνω. Πως δε χρειάζονται πολλά, για να το νιώσεις.

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, έμαθαν να μετρούν τη...
ζωή και τις υποσχέσεις τους, αυστηρά και μόνον στο «τώρα». Να δηλώνουν απόλυτη δυσπιστία σ’ όσους φαμφαρωδώς πιάνουν το «για πάντα» στο στόμα τους, γιατί κατάλαβαν πως κανείς δεν υπέγραψε και δε θα υπογράψει συμβόλαιο με την αιωνιότητα.

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, κρατάνε το παιδί μέσα τους, τόσο ζωντανό, όσο ζωντανή κρατάνε και την ύπαρξή του(ς). Κάνουν συχνά ζεστές αγκαλιές. Δίνουν μεγάλη βάση στα γέλια από ψυχής, και κυρίως σε αυτούς και αυτά που τους τα προκαλούν.

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, παραμέρισαν άλγεβρες και γεωμετρίες, και κατάλαβαν πως η αληθινή ευφυΐα κρύβεται στην απλότητα των πάντων και φανερώνεται σε κάθε επιτυχημένη εφαρμογή της. Είναι αυτοί που κατάλαβαν πως το θέμα δεν είναι, αν η υπομονή είναι αρετή, αλλά πως είναι παιδί του χρόνου. Και πως αυτός ο τελευταίος, είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουν.

Πως η κοινωνία υπάρχει, για να μας υπενθυμίζει κάθε μέρα, πόσο πολύ πρέπει να κοιτάμε να κάνουμε πράξη το κάθε «γουστάρω» μας. Και πως όσες ετυμηγορίες κι αν προσπαθήσει η ανθρωπότητα να δώσει για την αγάπη, τελικά η πραγματική ουσία της, κρύβεται στην ικανότητά της να μοιράζεται απλόχερα και την ίδια ώρα να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα.

Είναι οι ίδιοι που κατάλαβαν, πως στα μάτια κρύβεται η απάντηση. Αυτοί που κατάλαβαν, πως δε χρειάζεται τελικά να καταλάβουν.

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, απεχθάνονται το εύκολο χιούμορ, το εύκολο φλερτ, το εύκολο χρήμα, το εύκολο «πέτυχα». Το κάθε εύκολο. Λατρεύουν να ταξιδεύουν. Αγνοώντας αν το μέσο τους θα’ ναι ένα αεροπλάνο, ένα τρένο, ένα βιβλίο ή ένα χαμόγελο. Φροντίζουν να μην απελπίζονται ποτέ και να ελπίζουν πάντα.

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι, είναι εκείνοι που κατάλαβαν πως ο σκοπός στη ζωή, είναι να πεθάνουν νέοι, όσο πιο αργά γίνεται. Και πως δεν είν’ το χώμα ο τελικός προορισμός. Το λεν τα μάτια τους, που έμαθαν να κοιτάνε ψηλά. Κάθε πρωί. Και κάθε βράδυ.

Οι πραγματικά έξυπνοι άνθρωποι υπάρχουν ανάμεσά μας. Αρκεί το βλέμμα μας να μπορεί να διασταυρωθεί με το δικό τους. Και να μπορούν και τα δυο, να καταλάβουν…

της Άννας Ιωαννίδου

πηγή