Τη δολοφονία, λέει, να μην την χρησιμοποιούμε ως λέξη.
Ανθρωποκτονία, λέει, είναι το σωστό.
Κι αυτοί που σε σκότωσαν, τυχαία έδρασαν, λέει.
Κι αυτοί που σε σκότωσαν, μόνοι τους πήραν την απόφαση, λέει.
Οι εντολείς της δολοφονίας; Δεν υπάρχουν, λέει, τυχαία ήταν όλα.
Δεν αντέχεις να τους ακούς να μιλάνε.
Νιώθεις την οργή να σου σπάει τα μηνίγγια.
Αυτά που ξέρεις, κι εσύ, κι όλος ο κόσμος, σου επιβάλλουν να τα ξεχάσεις.
Την ημέρα της γιορτής σου διάλεξαν για να τους απαλλάξουν.
Αυτοί που διέταξαν τη δολοφονία σου, απαλλάσσονται, έτσι απλά, απαλλάσσονται.
29 Ιουνίου.
Σήμερα θα γιόρταζες.
Σήμερα θα γλεντούσες.
Σήμερα η μάνα σου θα σου έφτιαχνε τα γλυκά που σ’ αρέσουν.
Σήμερα θα έπινες μπύρες με τους φίλους σου, σε κάποια παραλία.
Σήμερα θα γελούσες δυνατά.
Κι αυτό το σήμερα στο στέρησαν.
Στο στέρησαν εκείνοι που χαρακτηρίζουν τη δολοφονία σου τυχαία.
Στο στέρησαν εκείνοι που σε αποκαλούν φερόμενο ως θύμα.
Στο στέρησε ένας άνανδρος που έβγαλε μαχαίρι.
Στο στέρησαν όλοι εκείνοι που του όπλισαν το χέρι.
Δεν ξεχνάμε ποιοι είναι όλοι αυτοί.
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τι έκαναν όλοι αυτοί.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Το αίμα που έχυσαν, μια μέρα θα τους πνίξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου