Μια συζήτηση που είναι ώρα να ξεκινήσει

Μερικές απορίες με αφορμή την συμπλήρωση σε λίγες μέρες ενός χρόνου από το δημοψήφισμα της 5/7.

Μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί καμιά πειστική απάντηση στο ερώτημα γιατί δεν καταγγέλθηκε η αθέτηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος της 5/7/15. 

Το ότι οι εκλογές του Σεπτέμβρη που ακολούθησαν το ακύρωσαν, δεν φαίνεται να ευσταθεί νομικά. Άλλο οι εκλογές και άλλο το δημοψήφισμα. Όντως οι υπερασπιστές του...

ΟΧΙ δέχθηκαν ισχυρότατο ψυχολογικό σοκ από την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη του 15. Μέχρις εκεί όμως.

Τα κείμενα που καταψηφίστηκαν στις 5/7 περιέχουν συγκεκριμένες προτάσεις για συγκεκριμένα δημοσιονομικά μεγέθη, που δεσμεύουν την παρούσα και κάθε άλλη κυβέρνηση να μην δεχτεί ίδια ή χειρότερα. Μόνο ευμενέστερα επιτρέπεται να δεχτεί. Αυτό έχει ήδη καταπατηθεί χωρίς να υπάρξει καμιά διαμαρτυρία, ούτε βέβαια καταγγελία. Γιατί;

Κατά μία άποψη, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν είναι δεσμευτικό για την κυβέρνηση. Έστω και αν ισχύει, παραμένει το μεγάλο ερώτημα. Τότε γιατί έγινε; Η αθέτησή του δεν συνιστά περιφρόνηση της λαϊκής ετυμηγορίας; 

Πάντως ο νόμος 4023 που ψηφίστηκε το 2011 και είναι ερμηνευτικός του άρθρου 44 του Συντάγματος, άλλα λέει:

Άρθρο 16

3. Το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος για κρίσιμο εθνικό θέμα είναι δεσμευτικό, όταν στην ψηφοφορία λάβει μέρος τουλάχιστον το σαράντα τοις εκατό (40%) όσων έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους.

4. Το αποτέλεσμα δημοψηφίσματος για ψηφισμένο νομοσχέδιο που ρυθμίζει σοβαρό κοινωνικό ζήτημα είναι δεσμευτικό, όταν στην ψηφοφορία λάβει μέρος τουλάχιστον το πενήντα τοις εκατό (50%) όσων έχουν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους.

(στο δημοψήφισμα της 5/7 έλαβε μέρος το 62,5% του εκλογικού σώματος)

Μία άλλη άποψη πάλι λέει ότι το ερώτημα του δημοψηφίσματος, τέθηκε έτσι ώστε να μην μπορεί να προσφύγει κάποιος εναντίον της κυβέρνησης σε περίπτωση αθέτησης του αποτελέσματος. Ψηφίσαμε εναντίον δύο κειμένων που αφορούσαν μια συγκεκριμένη πρόταση. Ε, τελικά δεν ακολουθήθηκε αυτή η πρόταση. Ακολουθήθηκε άλλη με άλλο όνομα και όρους όμως ίδιους ή και χειρότερους. 

Είναι σαφές ότι εδώ τώρα δουλευόμαστε. Τι είναι τα δημοψηφίσματα; Πλακίτσα για να περνά ή ώρα; 41 χρόνια είχε να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Και αν ακόμη το ερώτημα τέθηκε εντέχνως με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορεί να σταθεί νομικά η προσφυγή εναντίον της αθέτησής τους, τι αποδεικνύει αυτό; Προφανώς ότι η κυβέρνηση είχε κατά νου να αθετήσει το αποτέλεσμα σε περίπτωση επικράτησης του ΟΧΙ και κάλυψε τα νώτα της. Δλδ εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό. Ακόμη και αυτό δεν πρέπει να καταγγελθεί επίσημα; 

Εν όψει και του δημοψηφίσματος στην Βρετανία, η συζήτηση περί της νομικής καταγγελίας της αθέτησης του δημοψηφίσματος, μάλλον είναι ώρα να ξεκινήσει, έστω και με καθυστέρηση ενός χρόνου.

Tο κείμενο που απορρίψαμε

Τα κείμενα στα Αγγλικά και εδώ 

Εδώ τι προβλέπει το Σύνταγμα για τα δημοψηφίσματα στο άρθρο 44: 

Και εδώ τι προβλέπει ο νόμος 4023 που ψηφίστηκε το 2011 και είναι ερμηνευτικός του άρθρου 44 του Συντάγματος (και μάλιστα από δημοσίευμα της Αυγής)

πηγή