Αγριογούρουνα, φόροι, κι ασφαλιστικό οδηγούν σε εγκατάλειψη καλλιεργειών στον Άνω Καλαμά

Εγκαταλείπουν τις καλλιέργειές τους πολλοί μικροί αγρότες του κάμπου του Καλαμά στο Καλπάκι και τον Παρακάλαμο μετά τα νέα φορολογικά μέτρα και την κατακόρυφη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και λόγω της επέλασης των αγριόχοιρων που κάθε χρόνο προκαλούν τεράστιες ζημιές.

Προειδοποιήσεις και επισημάνσεις για ...
τη μεγαλύτερη απειλή για την ελληνική ύπαιθρο και την περιβόητη «στροφή» στην πρωτογενή παραγωγή που έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια  ο αγριόχοιρος, υπήρχαν ήδη από τον Αύγουστο του 2014.  

Χιλιάδες στρέμματα καλλιεργειών, καλαμποκιού κατά κύρια βάση, έχουν παραδοθεί ως βορά στις ορέξεις των εκατοντάδων αγριόχοιρων που καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Είτε πρόκειται για καθαρόαιμες είτε για ημίαιμες φυλές, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο καταστροφικό.

Τονιζόταν από τότε πως η αντιμετώπιση του προβλήματος, που τείνει να μετεξελιχθεί σε μάστιγα απειλώντας την ίδια την προοπτική της αγροτικής παραγωγής, έπρεπε να γίνει άμεσα. Εκφράζονταν φόβοι ότι για την επόμενη καλλιεργητική περίοδο ο αριθμός των αγροτών θα μειωνόταν τουλάχιστον κατά 30%.

Από τις περιοχές που έχει πληγεί περισσότερο ίσως από κάθε άλλη στην περιοχή των Ιωαννίνων, ο κάμπος του Καλπακίου και του Παρακαλάμου όπου τα αγριογούρουνα κάνουν... πάρτι κάθε βράδυ, καταστρέφοντας τους κόπους μιας χρονιάς και την όποια προοπτική εισοδήματος για τους παραγωγούς.

Σε μία προσπάθεια να ευαισθητοποιήσουν τις αρμόδιες υπηρεσίες έτσι ώστε να αντιληφθούν το μέγεθος του προβλήματος και κυρίως να λάβουν άμεσα μέτρα προστασίας, δεκάδες καλλιεργητές της περιοχής συγκεντρώθηκαν το καλοκαίρι του 2014 πρώτα στο Δημαρχείο Πωγωνίου και στη συνέχεια σε εκτάσεις που έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τα αγριογούρουνα.

Η ζημιά σε πολλές περιπτώσεις είχε φτάσει το 100% ενώ τα πράγματα γίνονταν ακόμη χειρότερα εάν αναλογιστεί κανείς ότι δεν προβλεπόταν καν αποζημίωση από τον ΕΛΓΑ σε περίπτωση καταστροφών από αγριόχοιρους.

Οι παραγωγοί έλεγαν πως έχουν «δεμένα τα χέρια» καθώς δεν μπορούν να πάρουν τα όπλα και να πυροβολήσουν τους αγριόχοιρους, κινδυνεύοντας να βρεθούν οι ίδιοι στο αυτόφωρο, αφού δεν είχε ξεκινήσει ακόμη η περίοδος άσκησης της θήρας. Άλλος  τόνιζε πως δεν υπάρχει κανείς τρόπος προστασίας και κανένα ενδιαφέρον από τους φορείς και τις αρμόδιες υπηρεσίες και πως «δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά να εγκαταλείψουμε τα χωράφια, αφού ό,τι σπέρνουμε το θερίζουν τα αγριογούρουνα και όχι εμείς».Είχαν καταθάσει πρόταση να αλλάξει η νομοθεσία και να επιτρέπεται τουλάχιστον το κυνήγι του αγριόχοιρου εντός των καλλιεργητικών ζωνών τους ευαίσθητους μήνες που η παραγωγή αρχίζει να ωριμάζει, προβλέποντας πως εάν η κατάσταση συνεχιζόταν, την επόμενη χρονιά  δε θα έσπερνε ούτε το 10% των παραγωγών.

Καταστροφές από τα αγριογούρουνα, όπως και από την αρκούδα ανέκαθεν καταγράφονταν  στην περιοχή. Η κατάσταση όμως ήδη από τότε δεν είχε προηγούμενο. Επεσήμαναν ότι«τη ζημιά την έχουν κάνει οι επιμειξίες των αγριόχοιρων, αφού έχει εμφανιστεί μία καινούργια ράτσα ημίαιμων, που καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της. Σε λίγο δε θα υπάρχει τίποτα στον κάμπο. Θα πρέπει το συντομότερο η πολιτεία να χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο είδος ως επιβλαβές και να το επικηρύξει». 

Η επικήρυξη βέβαια είναι ένα θέμα που άπτεται των υπηρεσιών του Δημοσίου και του υπουργείου όμως θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να ληφθεί μία τέτοια απόφαση. Την ίδια εκτίμηση είχε εκφράσει και ο υπεύθυνος του Γραφείου Θήρας του Δασαρχείου Ιωαννίνων που μαζί με συναδέλφους του έγιναν αποδέκτες των έντονων διαμαρτυριών για τις καταστροφές από τους αγριόχοιρους.

«Η ζημιά είναι τεράστια, αλλά η αλήθεια είναι ότι δύσκολα αντιμετωπίζεται ένα άγριο ζώο. Στις καλλιέργειες στον κάμπο δεν υπάρχει δυνατότητα περίφραξης και η υπηρεσία έχει προτείνει εδώ και χρόνια στο υπουργείο συγκεκριμένα μέτρα όπως είναι η διακοπή των εμπλουτισμών με αγριόχοιρους και η παράταση της περιόδου άσκησης θήρας. Το θέμα δεν αφορά μόνο τα Γιάννινα και την Ήπειρο, αλλά ολόκληρη την Ελλάδα όπου παρατηρείται μεγάλη αύξηση του πληθυσμού των αγριόχοιρων. Στην περιοχή μας θηρεύονται 2.500 – 3.000 αγριόχοιροι το χρόνο και ο αριθμός τους αυξάνεται διαρκώς».

Για τον μείζον αυτό ζήτημα η δημοτική αρχή αρχικά ασχολήθηκε και το έθεσε μαζί με τον ΤΟΕΒ, στην Πολιτεία διαμέσου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Στη συνέχεια όμως ατόνησε το ενδιαφέρον της, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να παραμένει και να διογκώνεται.

Η Πολιτεία αδιαφορεί και παρά τις υποσχέσεις δεν αποζημιώνει τους παθόντες. Αποτέλεσμα η οικονομική καταστροφή τους και όχι μόνον αυτό! Όποιος τόλμησε να υπερασπιστεί την περιουσία του βρέθηκε κατηγορούμενος απ’ τη Θηροφυλακή! 

Αν δίπλα σ' αυτό το πολύ μεγάλο πρόβλημα προσθέσουμε τα νέα φορολογικά μέτρα και την κατακόρυφη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών, που αδυνατούν να πληρώσουν, δεν είναι να απορούμε για την εγκατάλειψη των καλλιεργειών τους από πολλούς μικρούς αγρότες του κάμπου του Άνω Ρου του Καλαμά.

Ξέχωρα από το τι έχει σκοπό να κάνει ή όχι ο Δήμος Πωγωνίου, μήπως οι ίδιοι οι αγρότες θα πρέπει να κινητοποιηθούν και να διεκδικήσουν λύσεις  στα παραπάνω κι όχι να εγκαταλείπουν το βιος τους; Μήπως έχει έρθει η ώρα να αντιληφθούμε επιτέλους πως δεν υπάρχουν "σωτήρες" και χρειάζεται να πάρουμε την τύχη τους στα δικά τους χέρια;