Δημοκρατία των Γελοίων

Τη στιγμή που κάπου στο κέντρο της Ευρώπης, οι Γάλλοι βρίσκονται ένα βήμα πριν το δεύτερο ντου στη Βαστίλη, τα πάντα μοιάζουν να κυλούν ήρεμα για τους ιθαγενείς μιας απομακρυσμένης χερσονήσου της ηπείρου, που έχει χάσει τα πάντα, εκτός από το όνομά της. Υπομονή, θέμα χρόνου είναι να το χάσει κι αυτό.

Από την επικαιρότητα στην Ελλάδα...
– όπου δεν υπάρχει ποτέ καμία επικαιρότητα, αφού δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα το αξιοσημείωτο - θα σταθούμε  στη δήλωση του Πάνου Καμμένου, ο οποίος είπε ότι τα μέτρα που ψήφισε τις προάλλες στη Βουλή είναι εγκληματικά και αντισυνταγματικά.

Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας που είχε πάρει σβάρνα όλα τα νησιά υποσχόμενος ότι το ΦΠΑ δε θα αυξηθεί για να ψαρέψει ψηφαλάκια, δήλωσε προχτές ότι, παρά τη μεγάλη μάχη που έδωσε, αναγκάστηκε να ψηφίσει αυτήν την αύξηση, την οποία χαρακτήρισε εγκληματική και αντισυνταγματική.

Η κατάσταση, αν δεν ήταν γελοία, θα ήταν απελπιστική.

Επειδή όμως είναι εξουθενωτικά γελοία, τι να κάνουμε, γελάμε κι εμείς.

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που ψηφίζονται αντισυνταγματικά μέτρα από την Ελληνική Βουλή. Η πλειοψηφία των μέτρων που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια είναι παράνομα και αντισυνταγματικά.

Αντισυνταγματικά ακόμα και για ένα γελοίο Σύνταγμα όπως το δικό μας.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι το περισσότερο αναθεωρημένο και πιο γελοίο Σύνταγμα του δυτικού κόσμου – αν δεχτούμε ότι ανήκουμε σε αυτόν.

Γελοίο ήταν το Σύνταγμα του 1844, γελοίος ήταν και ο τρόπος με τον οποίο παραχωρήθηκε, αν κι εμείς γιορτάζουμε την υποτιθέμενη εξέγερση της Γ’ Σεπτεμβρίου και έχουμε τον γελοίο Μακρυγιάννη για εθνικό ήρωα, τέτοιοι γελοίοι που είμαστε κι εμείς.

Η γελοιότητα του ελληνικού Συντάγματος ξεκινάει από το πρώτο άρθρο του, αφού στην παράγραφο 3, διαχωρίζει τον Λαό από το Έθνος: “Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.” Αυτή η άκρως γελοία διατύπωση, που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία, δεν είναι καθόλου τυχαίο γεγονός και λέει πολλά και για το Λαό και για το Έθνος μας.

Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αντισυνταγματικοί ήταν και πολλοί νόμοι που περνούσαν τα χρόνια πριν την κρίση, απλά τότε δεν ασχολιόταν κανείς γιατί υπήρχαν λεφτά.

Λεφτά δώσε στον Έλληνα και πάρτου και το Σύνταγμα.

Στα χρόνια των μνημονίων το Σύνταγμα έγινε χαρτοπόλεμος, τα αντισυνταγματικά μέτρα πέρασαν κι έτσι φτάσαμε σήμερα στο σημείο να μην έχουμε ούτε λεφτά, ούτε Σύνταγμα και να βγαίνει ο καθένας να δηλώνει ό,τι του καπνίσει, χωρίς να ιδρώνει το αυτάκι κανενός.

Γιατί δηλαδή να μη βγει ο γελοίος Πάνος Καμμένος και να πει ότι τα μέτρα που ψήφισε ήταν αντισυνταγματικά; Ζμπούτσα του. Αφού Συνταγματικό Δικαστήριο να τον δικάσει δεν υπάρχει.

Και να υπήρχε, δεν υπάρχει Δικαιοσύνη. Και χωρίς Δικαιοσύνη, δεν υπάρχει Δημοκρατία.

Και δεν υπάρχει Δημοκρατία, γιατί δεν υπάρχουν δημοκρατικοί πολίτες να την απαιτήσουν.

Δεν υπήρξαν ποτέ.

Ούτε πραγματική Δημοκρατία υπήρξε ποτέ σε αυτόν τον τόπο.

Το μόνο που υπήρξε ήταν Δημοκρατία των Γελοίων.

(Ανήθικο δίδαγμα: Θυμάμαι κάποτε που κάναμε Πλάτωνα στο σχολείο και διαβάζαμε για τη Δημοκρατία των Αρίστων και η καθηγήτρια μας έλεγε “να ορίστε, τα λέει κι ο Πλάτων, διαβάστε να γίνετε κι εσείς άριστοι”. Δημοκρατικός πολίτης δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Το πρόβλημα ξεκινάει από τα μικράτα μας.)

πηγή: