Πώς ξαναζωντανεύει ένας τόπος;

Τον καιρό που οι αγροτικές επιδοτήσεις γινόταν μπουζούκια και στην Αράχοβα χτίζαν κάθε εκατοστό, υπήρχε και μια «άλλη» Ελλάδα.

Μια Ελλάδα κάποιων «τρελλών» που επέμεναν να δουλεύουν αντί να κάνουν καταλήψεις. Που είχαν όραμα αλλά και την υπομονή κι επιμονή για να το υλοποιήσουν.

Που πήραν έναν τόπο συντρίμμια και τον κάναν παράδεισο.

Σήμερα αυτή η «άλλη» Ελλάδα δεν έχει καμιά κρίση...
Γι' αυτό και μας δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για να σωθούμε και οι υπόλοιποι.

Ελάτε λοιπόν να σας πω ιστορίες επιτυχίας από την Κερκίνη. Γιατί καινοτομία σημαίνει να βλέπεις τα πράγματα «αλλιώς»

Νίκος, Ο ψαράς στο κορφοβούνι.

Η Κερκίνη ήταν το 70 ο ορισμός της «καταραμένης» επαρχίας.

Ελληνόφωνο χωρίο σε Βουλγάρικη ζώνη γέμισε πόντιους πρόσφυγες μετά την Καταστροφή.

Αξιοι άνθρωποι οι πόντιοι, αλλά στον εμφύλιο βρέθηκαν στην «λάθος» πλευρά.

Η μετανάστευση αποτελείωσε τον τόπο. Οσοι μπορούσαν παράτησαν τα καπνά και ρίξαν μαύρη πέτρα πίσω τους Το 70 τα Πορόια ήταν ένα τάγμα ανεπιθύμητων.

Τότε έρχεται εδώ, διωγμένος από την Θεσαλονίκη, ο Νίκος Θεοδωρακέλης, έχοντας μόνο ένα μωρό στην αγκαλία

Του δίνουν γή στο χειρότερο σημείο αλλά με ΣΚΛΗΡΗ δουλειά χτίζει μόνος του το σπίτι του Για να έχει ρεύμα χτίζει ένα τοιχάκι στο ρέμα και κάνει μια αυτοσχέδια υδρογενήτρια.

Στην λιμνούλα που σχηματίζεται μαζεύονται άγριες πέστροφες. Το χωρίο τότε ήταν 8 ώρες απο την θάλασσα. Ψάρια είχαν μόνο παστά κι ότι έπιαναν στο ποτάμι.

Ο Νίκος αρχίζει να ταίζει τις πέστροφες και σιγά να τις πουλάει στους συγχωριανούς του που βαρίοταν να ψαρέψουν

Σιγά σιγά χτίζει ΜΟΝΟΣ του την ταβέρνα, που αρχίζει να γίνεται γνωστή και στην Θεσσαλονίκη. Όταν πρωτο πήγα στα Πορόια το 2000 είδα ένα μνημείο στο μεράκι και την σκληρή δουλειά.

Σήμερα το δουλεύει η κόρη του και θα φάτε την καλύτερη σχεδόν αγρια πέστροφα που μπορείτε να φανταστείτε!!

Γιάννης Ρέκλος Ο ξενοδόχος στα κουνούπια www.oikoperiigitis.gr

10 χρόνια πριν, επέστρεψε ο Γιάννης Ρέκλος στην πατρογονική γη και οραματίστηκε να συμβάλλει στην προστασία και ανάπτυξη του τόπου του. Θεωρήθηκε αρχικά ρομαντικός, σύντομα όμως αποδείχτηκε πρωτοπόρος, με τη συμμετοχή και την ηθική συμπαράσταση του Γιάννη Αβραμίδη. 

Οι ντόπιοι τον κορόιδευαν ότι θα δείχνει τα κουνούπια στους ξένους. Οι δυο Γιάννηδες όμως δεν πτοήθηκαν. Για ΠΟΛΛΑ χρόνια ότι ρεπορταζ αφορούσε την Κερκίνη, ήταν γραμμένο απο αυτούς. Εφερναν συνεχώς δημοσιογράφους και τους έδειχναν ένα ονειρεμένο τόπο που μόνο αυτοί έβλεπαν έτσι. Οργάνωσαν δραστηριότητες, προσκαλούσαν συλλόγους, έκαναν την διαμονή μια αξέχαστη εμπειρία . Σήμερα είναι το ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ αγροτουρισμού. Μια επίσκεψη στην σελίδα τους θα σας πείσει αμέσως. 

Ο Ινδιάνος που έκανε τα άλογα μόδα www.ixnilatis.com.gr

Ο φάρμα του Ιχνηλάτη που δημιουργήθηκε το έτος 1999 είναι συνέχεια μιας μακροχρόνιας αγάπης προς τα άλογα. Ο ιδρυτής, Θόδωρος Αλατζίδης, μεγάλωσε ακούγοντας τους παππούδες του να αφηγούνται ιστορίες για άλογα και η άμεση σχέση του με αυτά τα περήφανα ζώα ξεκίνησε σε ηλικία περίπου 5 ετών.

Μπόρας Ο χασάπης που πίστεψε τα βουβάλια www.mporas.gr

Η επιχείρηση του Ζέλιου Μπόρα ξεκίνησε να δραστηριοποιείται με την εμπορία χοιρινού κυρίως ντόπιου κρέατος από μία μικρή κτηνοτροφική μονάδα στη Λιβάδια Σερρών. Εν έτει 1987, σε ένα κρεοπωλείο μόλις 18τμ. διακινούνταν μικρές ποσότητες χοιρινού από την ιδιόκτητη μονάδα δυναμικότητας 50 χοιρομητέρων που είχε ετήσια παραγωγή περίπου 1.000 ζώων. Η κτηνοτροφική μονάδα επεκτάθηκε την ίδια εποχή στην καθετοποίηση της παραγωγής και τα προϊόντα της άρχισαν σιγά - σιγά να εδραιώνονται στις συνειδήσεις των κατοίκων της περιοχής. 

Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1993, το κρεοπωλείο του Μπόρα «μετακόμισε» σε άλλο χώρο 60τμ., στην ίδια όμως περιοχή, Βλέποντας την πορεία των εργασιών να έχει αυξητικές τάσεις, μοντέλο της διακίνησης ντόπιου χοιρινού κρέατος πήγαινε καλά, κερδίζοντας τους καταναλωτές με τη σταθερή ποιότητα του, οπότε, είχε έρθει η ώρα για την επέκταση στο μοσχάρι. Το κρεοπωλείο διακινούσε πλέον και μοσχαρίσιο κρέας, από συγκεκριμένους παραγωγούς της περιοχής, ώστε να διατηρηθεί ως επί το πλείστον, η σταθερή ποιότητα. 

Εκεί στα μέσα της "δεκαετίας του 1990, η επιχείρηση επενδύει στην επέκταση των εγκαταστάσεων του κρεοπωλείου και αποκτά τον δικό της ιδιόκτητο χώρο 180τμ., διατηρώντας παράλληλα ένα μικρό εργαστήριο - τυποποιητήριο. Το 2001 έμελλε να είναι καθοριστικό για την επιχείρηση, καθώς τότε «έσκασε» σαν βόμβα το σκάνδαλο με τις διοξίνες. Η κατάσταση που προκλήθηκε από το διατροφικό σκάνδαλο έσπρωξε τους καταναλωτές στο ντόπιο κρέας, καθώς τα ξένα δεν θεωρούνταν πλέον ασφαλή. Μέχρι τότε, όπως είπε στην Agrenda ο Ζέλιος Μπόρας, οι καταναλωτές επέλεγαν κρέατα κυρίως Βάσει της τιμής, ενώ η ποιότητα δεν τους ενδιέφερε και τόσο. Τα πράγματα, όμως, άλλαξαν άρδην και οι καταναλωτές στράφηκαν στα ντόπια κρέατα, γεγονός που ωφέλησε σημαντικά την επιχείρηση. Η κατανάλωση μοσχαρίσιου κρέατος μέσα σε έναν χρόνο, τριπλασιάστηκε. 

Εκείνη ακριβώς την εποχή, ο ιδιοκτήτης του κρεοπωλείου σκέφτηκε να κάνει ένα Βήμα παραπέρα και να δοκιμάσει την τύχη του με το Βουβαλίσιο κρέας . Ο κ. Ζέλιος Μπόρας είναι ένας από τους πρώτους κρεοπώλες που αποφάσισε να προσφέρει στο μαγαζί του κρέας βουβαλιού. 

Το 1999 όταν Ζέλιος Μπόρας στη Λιβαδιά Σερρών, κρέμασε την πινακίδα στο κρεοπωλείο του «πωλείται βουβαλίσιο κρέας» οι περισσότεροι κρεοπώλες της περιοχής και οι συγχωριανοί του κάγχασαν. «Θες να το κλείσεις το μαγαζί;», του έλεγαν. Αρχικά, μάλιστα, τα πράγματα δεν ήταν ενθαρρυντικά για το εγχείρημα αυτό, καθώς οι καταναλωτές δεν προτιμούσαν το Βουβαλίσιο κρέας, γιατί δεν τηρούσε βασικούς κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Προκειμένου να . βελτιωθεί περαιτέρω η ποιότητα του κρέατος, τα ζώα λίγο καιρό πριν τη σφαγή μεταφέρονταν έξω από το νερό της λίμνης. Από την πρώτη δοκιμή προέκυψε ένα ποιοτικό κρέας, όμως η αμφιβολία παρέμενε. Η ανάγκη να βρεθεί ο κατάλληλος τρόπος ώστε να διατεθεί το προϊόν στην αγορά ήταν επιτακτική.

Η λύση ήρθε με ένα έτοιμο προϊόν, νωπό κρέας μετατράπηκε σε καβουρμά που διατηρούνταν αναλλοίωτος για αρκετό καιρό, πείραμα πέτυχε και ο καβουρμάς άρχισε να αποκτά «θαυμαστές». Στην Agrotica του 2004, έγινε ακόμα ένα Βήμα για την εδραίωση του έτοιμου προϊόντος. Ακολούθησαν και άλλες εκθέσεις, στην πορεία, και το σερραϊκό προϊόν επεκτάθηκε πέρα από τα σύνορα της πόλης.

Η Βάσω κι ο Γυναικείος συνεταιρισμός Ποροΐων

Ο συνεταιρισμός Γυναικών “Ποροΐων” ιδρύθηκε το Μαιο του 1999 αφου προηγήθηκαν δυο σεμινάρια αγροτουρισμού 1200 ωρών απο το πρόγραμμα Νow σε συνεργασία με το ΑΠΘ και μπροστάρη τον καθηγητη του ΑΠΘ Μάνο Βασίλη.

Οι γυναίκες που παρακολούθησαν τα σεμινάρια θέλησαν να αξιοποιήσουν παλιές συνταγές χρησιμοποιώντας πρώτες ύλες και απο το όρος Μπέλλες όπου υπάρχουν σε αφθονία.

Ταυτόχρονα η αξιοποίηση του ελέυθερου χρόνου τους θα πρόσφερε σημαντική κοινωνική διέξοδο αλλά και οικονομική συνεισφορά στο οικογενειακό εισόδημα.

Σήμερα ο Συν/μος έχει 10 μέλη, όλες αγρότισσες, οι γυναίκες εργάζονται σχεδόν σε καθημερινή βάση στα δύο εργαστήρια του Συν/σμου. www.agrosynporoion.gr

Γιώργος.Ο αγρότης με το λαπτοπ www.kathimerini.gr

Γιατί όμως διάλεξε τη βιολογική γεωργία από τη συμβατική; «Τι να πνιγείς στα δύο μέτρα, τι στα είκοσι;» αστειεύεται. «Ο πατέρας μου έλεγε πάντα στους αγρότες της περιοχής ότι έπρεπε να αλλάξουν τα καπνά και τη συμβατική γεωργία και να στραφούν στα βιολογικά. Οταν βρεθήκαμε εμείς με ένα μεγάλο και ενιαίο κομμάτι γης, αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε αυτά που τόσα χρόνια έλεγε».

«Παρ' όλο που μεγάλωσα στο χωριό δεν είχα καθόλου αγροτική εμπειρία. Η ενασχόληση με τη γεωργία προέκυψε επειδή έτυχε να βρεθούν σε καλή τιμή αυτά τα κτήματα και επειδή είχα πάντα στο μυαλό μου το πρότυπο του Πηλίου που συνδύαζε τουρισμό και αγροτική ανάπτυξη. Γιατί, καλός είναι ο αγροτοτουρισμός, αλλά δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν δεν πατάει σε γερά πόδια, δηλαδή στον πρωτογενή τομέα» εξηγεί ο Γιώργος.

«Λόγω της γεωγραφικής θέσης, ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να βάλω μηλιές» αναφέρει ο 33χρονος Γιώργος. «Στην περιοχή δεν υπήρχε τέτοια καλλιέργεια ούτε ανάλογη εμπειρία». Υπήρχε όμως ένα μελετημένο επιχειρηματικό πλάνο. Το 1999 που ξεκίνησε ο κ. Θεοδωρακέλης μόνο πέντε παραγωγοί είχαν βιολογικά μήλα, με αποτέλεσμα ο ανταγωνισμός να είναι μικρός. «Επίσης, το μήλο είναι ένα προϊόν που διατηρείται στο ψυγείο και δεν μπορεί ο έμπορος να σου βάλει το μαχαίρι στο λαιμό, όπως με τα κεράσια».

Οταν τον επισκεφθήκαμε, βρήκαμε μόνο μία από τις οκτώ ποικιλίες μήλων που καλλιεργεί. Τα Pink Lady, ένα νόστιμο, κάπως ξινό μήλο, με σκληρή σάρκα σε αποχρώσεις του ροζ και του λευκού. Οι υπόλοιπες ποικιλίες, τα gala, τα galaxy, τα fugi, τα φλορίνα, τα μπανανόμηλα, τα jona goret και τα φιρίκια, είχαν ήδη κοπεί και διατεθεί στην αγορά.

Το χαμάμ στο Άγκιστρο www.hamamagistro.gr

Δίπλα ακριβώς στο ξενοδοχείο, βρίσκεται το βυζαντινό χαμάμ του Αγκίστρου που χρονολογείται γύρο στο 950 μ.Χ. και χαρακτηρίζεται ως ένα πραγματικό πολιτισμικό μνημείο. Ο τοπικός μπέης και το χαρέμι του χρησιμοποιούσαν το χαμάμ επί τουρκοκρατίας.

Παρατημένο για χρόνια, το ήξεραν μόνο κάποιοι μερακλήδες. 

Σιγά- σιγά και με την βοήθεια του LEADER έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα και σήμερα είναι ΣΥΝΕΧΩΣ γεμάτο. 

Η Ελλάδα έχει εκατοντάδες «Κερκίνες». Και κάθε Κερκίνη έχει ένα δυο «τρελούς» .

Δουλειά ολών μας είναι να τους βρούμε και να τους προβάλουμε.

Να τους κάνουμε πρότυπο για τα χωριά τους αντί να είναι η εξαίρεση Καθένας μας ας αναδημοσιεύσει τέτοιες προσπάθειες.

Οσοι είστε στα ΜΜΕ «σπρώξτε» τέτοια θέματα. Ας ακουστεί από πολλές πλευρές το μήνυμα

Η Άλλη Ελλάδα υπάρχει δίπλα μας και ο καθένας μας μπορεί να μεγαλουργήσει

Τάσος Καρκαντζέλης

πηγή