Η δισκογραφική Third Man Records, η οποία ανήκει στον Jack White, κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες συλλογή Ελληνικής παραδοσιακής μουσικής με τον τίτλο "Why the mountains are black – Primeval Greek Village Music: 1907 - 1960".Σπάνιες ηχογραφήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στα χρονικά...
Από τη συνέντευξη που έδωσε στο news247 πληροφορούμαστε ότι ο βραβευμένος Αμερικανός ιστορικός μουσικής Christopher King, 28 ακυκλοφόρητα παραδοσιακά ηπειρώτικα και όχι μόνο, κομμάτια, η κουλτούρα των Βαλκανίων, η μοντέρνα ελληνική τραγουδοποιία και οι... White Stripes συνδέθηκαν με κάποιο τρόπο και έκαναν αυτή την ηχογράφηση.
Ξεκίνησε να συλλέγει από τα 13 του. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος μουσικής, έπαιζε μουσική και ήταν και ο ίδιος συλλέκτης. Έτσι, ήταν φυσικό να ακολουθήσει τα βήματα του. Εδώ και έξι χρόνια ασχολείται με την ελληνική παραδοσιακή μουσική και ιδίως με τα ηπειρώτικα. Ανάμεσα στα δισκάκια που ανακάλυψη και αγόρασε ήταν και ένα βινύλιο του Κίτσου Χαρισιάδη, που είναι κατά τη γνώμη του ο "νονός" της ηπειρωτικής παραδοσιακής μουσικής, ο "νονός" του κλαρίνου.
Ο δίσκος αυτός με τα 28 τραγούδια είναι κατά τον Κing είναι μια μεγάλη και βαθιά επισκόπηση των απαρχών της παραδοσιακής ελληνικής μουσικής, από την Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα και τα νησιά της χώρας σας. Κάθε κομμάτι περιγράφει μια ανθρώπινη έκφραση της μουσικής δημιουργίας που λειτουργεί σαν γιατρικό. Είναι αγνή, ανθρώπινη μουσική, έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι η μουσική από τη φύση της.
Θεωρεί την ηπειρώτικη μουσική μοναδική και αυτό γιατί “πολύ απλά αντανακλά τα πιο βαθιά αισθήματα, τη συγκίνηση. Η μουσική αυτή παίζεται με συναίσθημα και απαλύνει την ψυχή. Γι' αυτό προορίζεται. Ποτέ δεν άκουσα πιο "βαθιά" μουσική από αυτή που παίζεται στο Κεντρικό Ζαγόρι. Αυτά τα τραγούδια αγκαλιάζουν το μυαλό και το σώμα μαζί. Η μουσική της Ηπείρου ξεδιπλώνει όλο τον πόνο και το κακό, την οδύνη που έφερε η ζωή. Νομίζω ότι όλο αυτό προέρχεται από τα βουνά της περιοχής, από την απομόνωση και την ιστορία του τόπου. Είναι μοναδική αυτή η μουσική.
Ο πόνος είναι η ρίζα. Η βαριά ιστορία και το ακαταμάχητο πνεύμα των Ελλήνων. Η σύγχρονη μουσική είναι σαν να τρως φαγητό που απλά σε παχαίνει, που σου δίνει έξτρα θερμίδες. Δεν περιέχει καμία "θρεπτική αξία" για το πνεύμα. Οι παλιοί οργανοπαίκτες ήταν δεξιοτέχνες και έμπειροι, αλλά έπαιζαν για τους χωρικούς, για το κοινό τους, όχι για τη δισκογραφική τους. Είχαν ένα αίσθημα ατομικής ευθύνης μέσα από αυτό που έπρατταν. Οι Έλληνες οργανοπαίκτες παραδοσιακής μουσικής δεν ήταν απλά θαυμάσιοι, δεν ήταν απλά παραδείγματα ζωής. Ήταν οι ίδιοι ζωή”.
Στα επόμενα σχέδιά του είναι να γράψει ένα βιβλίο για τη μουσική της Ηπείρου για λογαριασμό της νεοϋορκέζικης W.W. Norton & Companyη οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εκδοτική εταιρεία στις ΗΠΑ. Θα εκδοθεί σε ένα χρόνο και θα αποτελεί μια καταγραφή της μουσικής παράδοσης της περιοχής μέσα από τα μάτια ενός συλλέκτη δίσκων 78 στροφών. Επίσης, ετοιμάζει μια συλλογή που κι αυτή θα κυκλοφορήσει σε ένα χρόνο για το έργο του Κίτσου Χαρισιάδη, που ήταν αναμφισβήτητα το μεγαλύτερο κλαρίνο της Ηπείρου. Στη συνέχεια θα ετοιμάσει μια ακόμη συλλογή που θα εστιάζει στη Μικρά Ασία και θα περιέχει έργα Ελλήνων, Τούρκων και Αρμενίων μουσικών. Μέσα στα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορήσει τέσσερις συλλογές για την ελληνική μουσική, και φυσικά, σε κάθε ευκαιρία θα επισκέπτεται την Ήπειρο για περισσότερη έρευνα, για γράψιμο και για το τσίπουρο της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου