Τέτοιες μέρες, σελίδες ηλεκτρονικές και έντυπες προβάλλουν κατά κόρον τη δυστυχία των παιδιών, τακτοποιημένη σε νούμερα, αλλά και τη μεγαλοθυμία των «φιλάνθρωπων», περιτυλιγμένη σε στρώματα μεγαλείου και χλιδής. Παράλληλα, η οικονομική καπιταλιστική κρίση συνεχίζει να προσθέτει...δυστυχίες στα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Το παιδί των εργατικών – λαϊκών οικογενειών, πιασμένο στη μέγγενη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, έχει καταδικαστεί να φυτοζωεί σαν ένας ανήλικος γέρος, χωρίς προστασία, χωρίς δικαιώματα, χωρίς μέλλον. Αυτό το παιδί εύκολα γίνεται επέτειος και το ίδιο εύκολα ξεχνιέται, όταν στεγνώσει το μελάνι των εντύπων, όταν σβήσουν οι οθόνες των τηλεοράσεων και τα φώτα των φιλανθρωπικών «γκαλά», μαζί με τις λάμψεις από τ’ ακριβά μπιζού των δεκάδων επώνυμων «κυριών» που έχουν κάνει επάγγελμα τη βοήθεια στους «φτωχούς» και τους «άρρωστους», ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά.
Καμιά επέτειος και κανένας γιορτασμός, καμιά ΜΚΟ και κανένας υποκριτικά αυτοαποκαλούμενος «φιλάνθρωπος» δεν πρόκειται να λύσει οριστικά τα προβλήματα της παιδικής θνησιμότητας, της πείνας και της αρρώστιας, της παιδικής εργασίας, της ανυπαρξίας, της εγκατάλειψης του σχολειού, της χαμένης παιδικότητας. Το πολυδιαφημισμένο «ενδιαφέρον» τους δεν είναι παρά τσιρότο πάνω σ’ ένα μολυσμένο τραύμα που οι ίδιοι προκάλεσαν. Η πρόθεσή τους είναι να το κρύψουν και όχι να το γιατρέψουν.
Στον καπιταλισμό, όταν το παιδί γίνεται επέτειος, έχει κιόλας υπογραφεί η καταδίκη της παιδικότητας αλλά και η χωρίς όρια εκμετάλλευση της ηλικίας του.
Ξεδιπλώνουμε μπροστά στα μάτια των παιδιών μας το βιβλίο της δικής μας ζωής που δεν μπορεί να περιέχει τίποτα λιγότερο από περηφάνια και αξιοπρέπεια, μια και είμαστε αυτοί που παράγουν τον πλούτο και όχι εκείνοι που τον λεηλατούν. Θωρακίζουμε κι εξοπλίζουμε τα παιδιά μας με τη συλλογική μας δράση, δείχνοντάς τους το δρόμο της ελεύθερης σκέψης και όχι του αλυσοδεμένου φόβου, τη δυσκολία αλλά και την ομορφιά του ακούραστου αγώνα για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού.
Γιατί και ο δικός τους δρόμος, ο δρόμος του μέλλοντος των παιδιών μας, δεν μπορεί να είναι άλλος από το δρόμο που οδηγεί στη ριζική αλλαγή του κόσμου, στο γκρέμισμα του παλιού και στην οικοδόμηση του καινούργιου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου